^*nobel/o

Homo, kiu pro familia deveno aŭ pro favoro de regnestro ricevis apartajn privilegiojn kaj almenaŭ honoran titolon, kiu distingigas lin de ceteraj regnanoj: Herodo pro sia naskotago faris vespermanĝon al siaj nobeloj kaj milestroj kaj ĉefoj de Galileo [1]; sciu do, mi estas bohema nobelo, kaj per la frua morto de mia patro mi fariĝis posedanto de sufiĉe granda kavalira bieno [2]; nur ĉirkaŭ la jaro 460 la nobeloj en Aŭvernjo ekkutimis paroli latine [3]; nobelo promesojn disdonas, kampulo promesojn plenumas ^PrV . aristokrato

Rilata al nobeloj, al ties apartaĵoj, vivostilo, ecoj: homoj de nobela deveno [4]; ne ĉiuj povas esti nobelaj, iu devas plenumi la laborojn [5]; mia patrino staris en la ĉambro apud la maljuna altenobela sinjoro [6]; multaj poetoj kompreneble konsentas, ke ĉio, kio estas nobela, estas malbona ^Fab3 ; Sofia, grafino Tolstoj, apartenas al nenobela germana familio, kiu longe loĝis en Ruslando [7]; li ricevis la britan nobelan titolon „Sir“ (kavaliro) [8].

Stato de nobelo: ŝi estis saĝa virino, sed tre fiera je sia nobeleco [9]; li povis doni pruvon nur pri sepdek unu gradoj da nobeleco kaj ke la cetero de lia generacia tabelo forperdiĝis [10].

Tuta klaso de la nobeloj: ĉe la Palazzo degli Uffici, sub la arkadoj […] la nobelaro en la tempo de la granda fasto kolektiĝas por karnavalaj ŝercoj [11]; en la kongreso en Viborg la Dana nobelaro forbruligas la leĝojn de la reĝo [12]; mi estis elektita por tri jaroj laŭ la volo de la nobelaro kaj mi daŭrigas mian oficon ĝis la nuna tempo [13]; kiam parto de la franca nobelaro akceptis Henrikon VIa, anglan reĝon, kaj al li obeis kiel al sia rajta reĝo, Prelongoj restis fidelaj al la monarĥo venkita [14]; en Japanio ne ekzistas nobelaro [15]. aristokratio