latron/o PIV1
latrono
(poezie)
- Rabisto: la latronoj prirabis kaj murdis lin kaj poste lin enterigis en ĉi loko tiel dezerta[1]; ĉu vi kuneksportis tian diskon aŭ ĉu ni ĝin latronu el lia fikamero [2]? iĝis ĉies diakono: de l' piulo, de l' latrono [3].
Rim.:
Laŭ BL: Prefere diru ŝtelisto, ŝtelistego.
1.
Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, ĉapitro 23a,
p. 165a
2. Jorge Camacho: La Majstro kaj Martinelli, Ĉapitro 9
3. Aŭdu: Sonas pastoralo, Hymnary.org
2. Jorge Camacho: La Majstro kaj Martinelli, Ĉapitro 9
3. Aŭdu: Sonas pastoralo, Hymnary.org
- beloruse:
- разбойнік
- ĉeĥe:
- kriminálník, lotr, zloděj
- ĉine:
- 山賊 [shānzéi], 山贼 [shānzéi]
- france:
- brigand, larron
- germane:
- Schächer, Stehler, Brigant
- hispane:
- ladrón
- hungare:
- lator, útonálló
- katalune:
- lladre
- nederlande:
- rover (zeldz.)
- pole:
- złodziej
- portugale:
- ladrão, salteador
- rumane:
- hoț
- ruse:
- разбойник
- slovake:
- kriminálnik, lotor
- ukraine:
- розбійник, грабіжник, лотр