Ksenofon/o PIV1 , Ksenofont/o Fab3
Ksenofono, Ksenofonto
Helena militestro
(proks. 430 a.K. – proks. 354 a.K.), lernanto de Sokrato,
aŭtoro de filozofiaj, teĥnikaj kaj historiaj
verkoj, interalie de Anabazo:
li, kiu en la tumulto de la batalo savis Alcibiadon kaj Ksenofonton
[…] mem troviĝas en la teatro
[1].
en la 4 libroj de sia verko Rememoroj Ksenofono
inkluzivis Sokratajn dialogojn kaj okazojn el la vivo de
Sokrato, kiun Ksenofono admiris kaj de kiu li estis influita
[2];
jam Ksenofono pritraktas la saman demandon
[3].
1.
H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, Dorna vojo de la honoro
2. E. Mavrogeorgiadis: Enkonduko al la civilizacio de la klasika Ateno, [vidita je 2006-08-26]
3. Bo Sandelin: Antaŭmerkantilisma ekonomia pensado, Monato, 2001/02, p. 16
2. E. Mavrogeorgiadis: Enkonduko al la civilizacio de la klasika Ateno, [vidita je 2006-08-26]
3. Bo Sandelin: Antaŭmerkantilisma ekonomia pensado, Monato, 2001/02, p. 16
- beloruse:
- Ксэнафонт
- ĉine:
- 色諾芬 [sènuòfēn], 色诺芬 [sènuòfēn]
- france:
- Xénophon
- germane:
- Xenophon
- itale:
- Senofonte
- katalune:
- Xenofont
- malnovgreke:
- Ξενοφῶν
- pole:
- Ksenofont
- rumane:
- Xenofon
- ukraine:
- Ксенофонт