^*koton/o

1.  ↝

Teksebla blanka delikata lanugo ĉirkaŭvolvanta la grajnojn de kotonarbo kaj el kiu oni fabrikas tolsimilan ŝtofon: kotona drapo, kotonhava ŝtofo; pro kultivado de kotono, maizo, batatoj kaj manioko necesis multaj manoj, nome sklavoj [1]; sub la flankojn de la birdo ŝi metis molan kotonon [2]; simpla T-ĉemizo el kotono englutas 2500 litrojn [da akvo] [3]. katuno, vato.

2.

Kotonujo: sur la kampoj svarmis nudaj homoj, kiuj kolektis kukumojn aŭ semis kotonon [4]; plantoj, kiel kotono, kafo kaj kakao, estas zorge kultivataj por industria uzado [5].

Genro el familio de de malvacoj (Gossypium) de unu aŭ plurjaraj herboj, arbustoj kaj arbedoj kun mane ripaj, 3-7-lobaj folioj, grandaj unuopaj floroj, kapsuloj juglandgrandaj, 3-5 ĉambraj, enhavantaj brune nigrajn grajnojn, kiuj ĉe la industrie uzataj specioj estas dense harkovritaj: oni sukcesis fari transgenajn tabakplanton kaj kotonujon kun mikroba geno, kiu respondecas pri enzimo malkomponanta la herbicidon [6]; oni elprenis el tiuj riveroj ekde la erao de Stalin (komenco de la intensa kultivado de kotonujo en Uzbekio kaj Kazaĥio) multan akvon por irigacio [7].

Kombita kotono preparita kun azotacido kaj flagranta kiel pulvo, ĥemie t.e. celuloza nitrato aŭ piroksilino: solvante fulmkotonon en etero aŭ alkoholo, oni ricevas celoidinon, kiun oni uzas por prepari specimenojn por mikroskopado; el celuloido, kombinaĵo de kotono kun kamforo, ĝis 1950 oni produktis filmbendojn. kolodio