konsonanc/o
konsonanco
- 1.
Akordo de du aŭ pluraj sonoj en harmonia unuo:
oktavo estas la plej simpla el la konsonancoj.
- 2.
Samsoneco en la fino de vortoj aŭ frazoj.
- angle:
- 1. consonant interval, consonant chord
- beloruse:
- 1. сугучча, мілагучнасьць
- ĉeĥe:
- konsonance
- ĉine:
- 2. 协和 [xiéhé]
- france:
- 1. consonance (mus.), intervalle consonant 2. consonance (phon.)
- germane:
- 1. Konsonanz, harmonischer Gleichklang 2. Konsonanz, Mitlautfolge
- japane:
- 協和音 [きょうわおん], 語尾同音 [ごびどうおと]
- katalune:
- consonància
- nederlande:
- 1. accoord, samenklank 2. gelijkluidendheid
- pole:
- konsonans, tonów zgodność
- portugale:
- 1. consonância (mús.)
- rumane:
- consonanță
- ruse:
- 1. созвучие, благозвучие
- slovake:
- konsonancia, súzvuk
administraj notoj
~o:
Mankas fontindiko.
~o:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.