*konjugaci/o
*konjugacio
Sistemo de la diversaj verbaj formoj, per kiu lingvo esprimas la
cirkonstancojn de ago:
tiuj enuigaj deklinacioj kaj konjugacioj, super kiuj sur la tera
globo ĉiutage
oscedas miloj da infanoj
Marta
;
en la lingvoj naturaj ekzistas […] konjugacioj kun
[…]
tuta serio da formoj […] ne sole por ĉiu tempo kaj
modo […],
sed en ĉiu el tiuj ĉi tempoj kaj modoj ankoraŭ apartajn
formojn por ĉiu persono kaj nombro
EE
;
multaj el la hindeŭropaj lingvoj malhavas specialan konjugacian
formon por esprimi
faktitivon
[1].
konjugo
1.
André Cherpillod: La influo de la hebrea lingvo sur Esperanto, Monato, 2000/12, p. 18-19
- angle:
- conjugation
- beloruse:
- спражэньне
- ĉine:
- 共軛作用 [gòngèzuòyòng]
- france:
- conjugaison
- germane:
- Konjugation, Beugung, Biegung [arkaika]
- hungare:
- igeragozás, konjugáció
- japane:
- 動詞活用 [どうしかつよう], 動詞変化 [どうしへんか], 活用形 [かつようけい], 変化形 [へんかけい]
- katalune:
- conjugació
- nederlande:
- vervoeging
- pole:
- koniugacja
- portugale:
- conjugação
- rumane:
- conjugare
- ruse:
- спряжение
- taje:
- การผันกริยา
konjugacii
(tr)
-
Laŭvice almeti al verba radiko la diversajn afiksojn, kiuj
servas por esprimi la ŝanĝojn de persono, nombro, tempo, modo kaj
voĉo:
ne ĉiuj gejunuloj primajstris la francan lingvon: kelkaj grave
miskonjugaciis
francajn verbojn
[2].
konjugi
2.
Monato, Pierre Grollemund: Ekzameno ekzamenata, 2012
- angle:
- conjugate
- beloruse:
- спрагаць
- ĉine:
- 同根 [tónggēn]
- france:
- conjuguer
- germane:
- beugen, konjugieren
- japane:
- 活用させる [かつようさせる], 変化させる [へんかさせる]
- katalune:
- conjugar
- nederlande:
- vervoegen
- pole:
- koniugować
- rumane:
- conjuga
- ruse:
- спрягать
- taje:
- ผัน (กริยา)
administraj notoj
~i
:
Mankas dua fontindiko.