koan/o
koano
Enigma demando aŭ respondo instiganta al
pripenso, aparte kulturata en zeno:
Dogen, elstara japana zena majstro, en eseo titolita
„Printempo kaj aŭtuno“ verkita en 1244, komentas koanon de ĉina
majstro
de la 9a jarcento
[1];
konsideru prefere la koanon de Bhu Hsu, kiu diris: „Mi volas
morti en mia naskiĝloko.“ Ĉu Bhu Hsu do volis morti
[2]?
aporio
1.
F. Lorrain: Goo kaj budhismo en Japanujo,
la naska fasko, 2005, 12
2. K. Miner: taglibro, 2006-06-06
2. K. Miner: taglibro, 2006-06-06
- angle:
- kōan
- bulgare:
- коан
- ĉeĥe:
- kóan
- ĉine:
- 公案 [gōng'àn]
- france:
- koan
- germane:
- Kōan
- hungare:
- kóan
- japane:
- 公案 [こうあん]
- katalune:
- koan
- koree:
- 공안
- nederlande:
- koan
- pole:
- koan
- rumane:
- koan
- ruse:
- коан
- serbe:
- коан
- slovake:
- kóan
- ukraine:
- коан
- vjetname:
- công án