karate/o EncJap
karateo
- Japandevena luktosporto ataka kaj defenda, en kiu oni uzas subitajn puŝatakojn kaj batojn per mano, pugno, kubuto, genuo, piedo...: ĉar mi ne iris al la trinkejo, mi havis tempon por karateo kaj kurado, kiuj helpos mian sanon [1].
1.
kirĉo: livejournal, senaŭte,
2004-11-16
- angle:
- karate
- beloruse:
- каратэ
- bulgare:
- карате
- ĉeĥe:
- karate
- ĉine:
- 空手道 [kōngshǒudào]
- france:
- karaté
- germane:
- Karate
- hispane:
- kárate
- hungare:
- karate
- japane:
- 空手 [からて]
- katalune:
- karate
- kroate:
- karate
- nederlande:
- karate
- pole:
- karate
- ruse:
- карате
- slovake:
- karate
- ukraine:
- карате
karateisto
- Sportisto kiu praktikas karateon: kvieta kaj respektinda ulo kun okulvitroj subite transformiĝas al karateisto kun nigra zono [2].
- angle:
- karateka
- beloruse:
- каратыст
- ĉeĥe:
- karatista
- france:
- karatéka
- germane:
- Karateka
- hispane:
- karateca
- kroate:
- karatist
- nederlande:
- karateka, karate-beoefenaar
- pole:
- karateka
- slovake:
- karatista
- ukraine:
- каратеїст
administraj notoj
~isto:
Mankas verkindiko en fonto.