*7iSPV
i
-
Nomo de la dekdua litero de la Esperanta alfabeto:
nomoj de la literoj: [...] fo, go, ĝo, ho, ĥo, i,
[...]
[1],
uzata i.a. kiel:
- a)
(maj.) romana cifero kun valoro de unu: I
(unu),
II (du);
- b)
(maj.) simbolo de iodo (aŭ jodo): I;
- c)
- (maj.) signo de formo: li estas rekta kiel I; I-fero;
- d)
-
(min.) simbolo de la imaginara unuo (unu el la du radikoj de la
ekvacio `z^2=-1`):
i;
- e)
-
(min.) romana samvalora cifero en iuj presaĵoj:
i.
-i (finaĵo),
-i/ (ŝajna sufikso)1.
L. L. Zamenhof: Fundamento de Esperanto, Ekzercaro, § 1
- beloruse:
- літара i
- france:
- 1.a 1 (chiffre romain) 1.b iode 1.c I (forme de) 1.d i (nombre imaginaire) 1.e 1 (chiffre romain)
- japane:
- イー
i greka
- beloruse:
- ігрэк, літара y
- ĉeĥe:
- ypsilon, Υ, ν řecké i
- france:
- i grec
- hispane:
- ye
- katalune:
- i grega
- pole:
- igrek (litera Y)
- slovake:
- Y, ypsilon