ĥalde/o Z
ĥaldeo
Ano de antikva loĝantaro de Mezopotamio, precipe sub
babilonia regado,
kun famo de aŭguristoj kaj magiistoj:
Babel, la plej bela el la regnoj, la majesta belaĵo
de la Ĥaldeoj
[1];
la reĝo laŭtege ekkriis, ke oni venigu la magiistojn,
Ĥaldeojn, kaj divenistojn
[2].
1.
trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Jesaja 13:19
2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Daniel 5:7
2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Daniel 5:7
- beloruse:
- халдэй
- finne:
- kaldealainen (subst.)
- france:
- Chaldéen (subst.)
- itale:
- Caldeo
- japane:
- カルデア人 [カルデアじん]
- perse:
- کلدانی (اسم)
- pole:
- Chaldejczyk
- portugale:
- caldeu (subst.)
- ruse:
- халдей
- ukraine:
- халдей
ĥaldea
- Rilata al la ĥaldeoj, al ilia lando: Vi estas la Eternulo, la Dio, kiu elektis Abramon kaj elirigis lin el Ur la Ĥaldea [3].
3.
trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Neĥemja 9:7
- beloruse:
- халдэйскі
- finne:
- kaldealainen (adj.), Kaldean
- france:
- chaldéen (adj.)
- itale:
- caldeo
- perse:
- کلدانی (صفت)
- pole:
- chaldejski
- portugale:
- caldeu (adj.)
- ruse:
- халдейский
- ukraine:
- халдейський