hmPIV1
hm 
(ekkrio)
- Voĉado kun fermita buŝo, markanta ĉeeston, komprenon, kaj - tone - diversajn sentojn: – Juĝanto: Sekve vi estas preta ankaŭ ĵuri pri ili? – Juĝato: Hm... ne tre volonte, sinjoro [1]. ŝi ektusis „hm, hm, hm“, tamen malgraŭ tio neniu venis [2]; – Kompatemon?.. Hm!.. Kio estas la kompatemo Metrop ? hm! Li estis interesa homo [3].
1.
Ludoviko Lazaro Zamenhof: Fundamenta Krestomatio de la lingvo Esperanto, 3, anekdotoj
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, floroj de la malgranda Ida
3. Sándor Szathmári: Satiraj rakontoj, enciclopeditis
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, floroj de la malgranda Ida
3. Sándor Szathmári: Satiraj rakontoj, enciclopeditis
- france:
- hum !
- itale:
- uhm
- portugale:
- hum
- ruse:
- хм!, гм!