heŭreka!

heŭreka!

(ekkrio)
„Mi estas trovinta!“, elvoko atribuita al Arĥimedo, kiu pro subita inspiro (de la arĥimeda principo) tiele ĝojis, nude elsaltante la bankuvon kaj sur la straton: Karlo faris la malon: li saltis en la kuvon kaj kriis: Heŭreka! jen la kuŝejo! sed la kuvo ne montriĝis oportuna kuŝejo LGA ; ho, heŭreka! trovite! vere ne pretervideble! ĉu ankaŭ vi, leganto, tuj trovos la duan eraron [1]? VD:hura
angle:
Eureka
beloruse:
эўрыка!
france:
eurêka
germane:
Heureka
greke:
εύρηκα
malnovgreke:
ηὕρηκα

administraj notoj