halelujaZ
haleluja
(interjekcio)
- Hebrea vorto, signifanta „laŭdu Dion“, uzata interjekcie ĉe la fino de kelkaj religiaj kantoj: mi aŭdis kvazaŭ grandan voĉon de granda homamaso en la ĉielo, dirantan: haleluja! la savo kaj la gloro kaj la potenco apartenas al nia Dio [1]; super ili eksonis la nevidebla sankta sonorilo, ĉirkaŭŝvebata de sanktaj spiritoj, en ĝojkria Haleluja! [2]; en amo, al majesto! ― neniu vivo perdiĝu! ― feliĉe kaj ĝoje! haleluja! [3]; trifoje haleluja [4].
1.
La Nova Testamento, Apokalipso 19:1
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 2, Sonorilo
3. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Historio el la dunoj
4. Monato, Petro Desmet': La unua Zamenhof-monumento de la 21a jarcento: dika Pomego!
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 2, Sonorilo
3. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Historio el la dunoj
4. Monato, Petro Desmet': La unua Zamenhof-monumento de la 21a jarcento: dika Pomego!
- angle:
- alleluia, hallelujah
- beloruse:
- алілуя
- ĉine:
- 哈利路亚 [hālìlùyà], 哈裡路亞 [hālǐlùyà]
- france:
- alléluia (interj.)
- germane:
- halleluja
- greke:
- αλληλούια
- hispane:
- aleluya
- hungare:
- alleluja, halleluja
- itale:
- alleluia
- japane:
- ハレルヤ！
- katalune:
- al·leluia
- nederlande:
- halleluja
- perse:
- هلهلویا
- pole:
- aleluja
- portugale:
- aleluia
- ruse:
- алилуйя
- ukraine:
- алилуя