gong/o
gongo
- Orientdevena, laŭta, daŭrsona frapinstrumento el metala disko, kiun oni frapas per tuke vindita martelo: ĉefeŭnuko de la Palaco Daming ... venis en palankeno, akompanate per ombreloj, gongoj kaj tamtamoj [1].
1.
Cao Xueqin, trad. Xie Yuming: Ruĝdoma sonĝo, ĉapitro 13a, p. 175a
- angle:
- gong
- beloruse:
- гонг
- ĉeĥe:
- gong
- ĉine:
- 鑼 [luó]
- france:
- gong
- germane:
- Gong
- hispane:
- gong
- hungare:
- gong
- indonezie:
- gong
- itale:
- gong
- japane:
- どら, ゴング
- katalune:
- gong
- nederlande:
- gong
- pole:
- gong
- portugale:
- gongo
- ruse:
- гонг
- slovake:
- gong
- ukraine:
- ґонґ
administraj notoj
~o:
Mankas dua fontindiko.