centuri/o PIV1
centurio
- 1.
En Romio, taktika militista unuo, kiu principe devus konsisti el
el 100 kavalerianoj aŭ infanterianoj (reale la nombro variis,
kaj kutime ĝi estis malpli granda):
Pilato ordonis al la legiestro pretigi du centuriojn el la
Italia kohorto
[1].
roto1
kohorto1- 2.
En Romio, elekta aŭ konskripcia unuo administra liveranta
centurion1 da militistoj.
- angle:
- century
- beloruse:
- цэнтурыя
- germane:
- Centuria
- pole:
- centuria
- ruse:
- центурия
centuriestro PIV1
- En Romio, oficiro komandanta centurion1: ĉe la fonto la centuriestro haltigis la soldatojn, ĉar la momento venis [2].
centestro2.
H. Sienkewicz, tr. Lidia Zamenhof: Quo vadis, ĉap. 71ª
- angle:
- centurion
- beloruse:
- цэнтурыён
- ĉine:
- 百夫長 [bǎifūzhǎng]
- germane:
- Centurio
- pole:
- centurion, setnik
- ruse:
- центурион