berserk/o PVEF
berserko
Iu el la nordeŭropaj antikvuloj, kiuj neregeble
furioziĝis en bataloj:
nur tiu, kiu povas ebriiĝi ĝis freneza
mortiĝemo,
... kiu, malnobliĝinta, fariĝis berserko,
... tiu dum kelkaj momentoj ĝuis la volupton de
batalo
[1];
en la jaro 1015 la norvega reĝo kondamnis la berserkojn,
kaj
1123 la islanda parlamento decidis dum tri jaroj ekzili
furiozantojn
[2].
Rim.:
Laŭ BL: Prefere diru (skandinava) furioza batalanto.
1.
Bertha von Suttner, trad. A. Caumont: For la
batalilojn!, 1914
2. Poul Thorsen: La klaĉo pri Amanita, Odense: Geografia Semajno, 1962
2. Poul Thorsen: La klaĉo pri Amanita, Odense: Geografia Semajno, 1962
- angle:
- berserk, berserker
- beloruse:
- бэрсэрк
- bulgare:
- берсерк
- ĉeĥe:
- berseker, berserk, berserkr, fanatik, zuřivec
- france:
- berserk
- germane:
- Berserker
- hebree:
- גיבור מיתולוגי סקנדינבי
- hispane:
- berserk
- itale:
- berserk
- nederlande:
- berserker
- pole:
- berserk
- slovake:
- berserk
- ukraine:
- берсерк, жорстокий воїн