*admir/i PV
*admiri ↝
(tr)
- Esti ravita per la beleco aŭ supereco: admiri pejzaĝon, virinon, statuon, muzikon, heroaĵon, virton; stultulo trovas ĉiam pli grandan stultulon, kiu lin admiras.
- angle:
- admire
- beloruse:
- захапляцца, любавацца
- bretone:
- bamañ ouzh, estlammiñ ouzh
- bulgare:
- уважавам
- ĉeĥe:
- obdivovat (někoho, něco), obdivovat se (někomu, něčemu)
- france:
- admirer, s'enthousiasmer (pour), s'emmerveiller (de), s'extasier (de)
- germane:
- bewundern
- hebree:
- לְהִתְפַּעֵל
- hispane:
- admirar
- hungare:
- csodál
- itale:
- ammirare
- malaje:
- mengagumi
- nederlande:
- bewonderen
- pole:
- podziwiać
- portugale:
- admirar, apreciar
- rumane:
- admira
- ruse:
- восхищаться
- slovake:
- obdivovať
- svede:
- beundra
admira
- Sentanta, esprimanta admiron: estro ... kontenta pri sia dungito, kaj eĉ admira [1].
1.
D. Hromada-Kishegyi, trad. J. Lazert:
Ĉarpentista filozofio, Hades, 1999:1
- ĉeĥe:
- obdivný
- france:
- admiratif
- slovake:
- obdivný
admiro ↝
- Sento ricevata de io bela, alta, impresa, iel eminenta: li eldiris laŭte sian admiron pri la fajraj ĉevaloj [2]; admiro al leviĝo de la suno [3].
2.
H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, La vento rakontas pri Valdemaro Doe kaj pri
liaj filinoj
3. L. Beaucaire: Kruko kaj Baniko el Bervalo, 1970
3. L. Beaucaire: Kruko kaj Baniko el Bervalo, 1970
- ĉeĥe:
- obdiv, odiv, podiv
- france:
- admiration
- hebree:
- הערצה
- slovake:
- obdiv
admirinda
administraj notoj
~i:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.