teŭton/o

teŭtono

HIS
1.
Ano de ĝermana popolo, kiu laŭ romiaj fontoj je 120 a.K. migris el Jutlando ĝis Italujo: antaŭ 2000 jaroj, en norda Germanio, Danio, kaj suda Skandinavio, multaj triboj parolis la ĝermanan, aŭ la teŭtonan pralingvon de la modernaj ĝermanaj lingvoj [1].
2.
Ano de germana ordeno, fondita fine de la 12 jc kaj agnoskita de papo Inocento la 3-a en la tria krucmilito: Teŭtona Ordeno; al ni Vilno trumpetas ordonojn: Olgerd falos Rusujon, Skirgell iros Polujon kaj princ' Kejstut atakos Teŭtonojn FK ; la patro de Nikolao estis aktive engaĝita pri la tiama politiko kaj apogis Pollandon kaj la grandurbojn kontraŭ la teŭtona ordeno [2].
beloruse:
тэўтон
germane:
Teutone T~a Ordeno: Deutscher Orden.
latinece:
T~a Ordeno: Ordo Teutonicus.
pole:
Teuton
ukraine:
тевтон

administraj notoj