imperator/o PIV1

imperatoro

HIS (en la Romia Respubliko), ekde la 3a jc. titolo atribuita per aklamo de siaj soldatoj al militestro kaj valida ĝis reveno al Romo; cetere cezaroj poste ricevis aldone tiun titolon: en polva nubo post hufoj de la ĉevaloj de Cezaro ne gravas ĉiu aparta polvero, ne tiom gravas ankaŭ rebrilo de radio, kuranta tra lilaj kirloj post blanka makulo de la ora imperatora helmo [1]; gladiatoroj batalis kaj, bedaŭrinde, ofte, mortis se imperatoro, kiel premio pro ilia kapableco, ne savis vivon levante dikan fingron [2]. VD:Cezaro4, imperiestro
1. A. Grin, trad. J. Finkel: La mondo brilanta, 2010
2. Esperanto, parolado.blogspot.com
angle:
emperor
beloruse:
імпэратар
bulgare:
император
ĉeĥe:
imperátor
ĉine:
天王 [tiānwáng], 皇帝 [huángdì], 帝 [dì], 官家 [guānjiā]
france:
empereur
germane:
Imperator
hispane:
emperador
hungare:
császár
nederlande:
keizer
perse:
امپراطور
pole:
imperator
portugale:
imperador
ruse:
император
slovake:
imperátor
ukraine:
імператор (у ст. римлян)
volapuke:
limep

administraj notoj

pri imperator/o :
  Post korekto de la difino, tradukoj nederlanda kaj hungara estas kontrolindaj.
  [WD]