anafor/o PIV1
anaforo
Esprimo, vorto, kiu ricevas sencon nur
per sia rilatado al alia esprimo en la parolado:
solvo de pronoma anaforo en la itala lingvo
[1].
deikto
1.
L. G. Paccagnella: Influo de konjunkcioj sur la solvo
de pronoma anaforo en la itala lingvo, Grundlagenstudien aus Kybernetik und
Geisteswissenschaft, 2000-12 (41:3)
- beloruse:
- анафара, паўтарэньне
- france:
- anaphore
- germane:
- Anapher
- pole:
- anafora
- rumane:
- anaforă
- ukraine:
- анафора, повтор